Η έβδομη έκδοση του Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών Buffer Fringe 2020, χτίζει πάνω στην επιτυχία του περσινού φεστιβάλ, που είχε καλέσει τους καλλιτέχνες να ορίσουν μια/τη νεκρή ζώνη. Η περσινή χρονιά σηματοδότησε τη δημιουργία του πρώτου διαδραστικού χώρου στη νεκρή ζώνη, με το θέμα και τη μεθοδολογία να αναμειγνύονται και να συνδυάζονται, ώστε να προσφέρουν μια νέα καλλιτεχνική εμπειρία. 

Μέχρι σήμερα, το 2020 έχει θέσει μεγάλες προκλήσεις για την καλλιτεχνική κοινότητα, μετά και την κρίση του COVID-19. Ως Φεστιβάλ σε αλληλεγγύη με την καλλιτεχνική κοινότητα, έχουμε αποφασίσει να κρατήσουμε το θέμα του Φεστιβάλ, αλλά να αναδιαμορφώσουμε τη δομή ώστε να είναι πιο ευέλικτη, εναρμονισμένη με τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. 

Το Θέμα του Φεστιβάλ: Μετα-τόπιση

Το Θέμα του φετινού Φεστιβάλ είναι «Displacement», δηλαδή «Μετα-τόπιση», και βασίζεται στην ιδέα της μετατόπισης ανθρώπων, ιδεών και πρακτικών.

Σχετικά με το φετινό Θέμα

Σκέψεις για το ΤΟΠΙΚΟ πλαίσιο 

• Η Κύπρος ως χώρος εσωτερικής μετα-τόπισης: Εξήντα δύο (62) χρόνια μετά την πρώτη μετατόπιση πληθυσμού λόγω βίαιων συγκρούσεων, τρεις γενιές μετά τον πρώτο εκτοπισμό, δύο γενιές μετά το διαχωρισμό, και μια γενιά μετά το άνοιγμα των σημείων διέλευσης. Νέοι μετανάστες φτάνουν στο νησί, από γειτονικές χώρες, χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, και Νοτιοανατολικής Ασίας. [PRIO: Routes of Displacement and Resettlement- http://www.prio-cyprus-displacement.net/default.asp?id=245]

Σχετικά με το ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΟ & ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ πλαίσιο

• Η προσέγγιση της κινητικότητας των ανθρώπων και των ιδεών μέσω της αποικιακής πρακτικής, και πώς αυτή χαρακτηρίζεται από ακαμψία, παρά ευελιξία. Η κίνηση για εργασία, προσκύνημα ή εμπόριο, ήταν μια φυσική και ρευστή πρακτική. Αυτή η μετακίνηση πληθυσμών περιορίζεται από νέα πλαίσια (οικονομικού) ελέγχου και «τάξης».
• Σκέψεις από περιβαλλοντική, οικονομική και τεχνολογική άποψη: η κινητικότητα και η μετακίνηση του πληθυσμού ως επιπτώσεις διάφορων λόγων, όχι μόνο πολέμου και πολιτικής, αλλά και της κλιματικής αλλαγής και της ερημοποίησης της Βόρειας Αφρικής και των ακτών της Μεσογείου, πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση και τεχνολογία.
• Η ρευστότητα δαιμονοποιείται: επανεξέταση της μεσογειακής και παγκόσμιας μετατόπισης, και της Μεσογείου ως μικρόκοσμος μετατόπισης, αφού ο τρόπος που οι άνθρωποι ταξιδεύουν έχει αλλάξει δραστικά με την πάροδο των χρόνων. Εμπορικές διαδρομές, μετανάστευση, προσκυνήματα, τουριστικές διαδρομές, έχουν αλλάξει τον 20ο αιώνα, σε σύγκριση με όσα περιγράφει ο David Abulafia στο «Η Μεγάλη Θάλασσα: Μια ανθρώπινη ιστορία της Μεσογείου» (2011).

ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ

• Η απομόνωση και ο περιορισμός έχουν λειτουργήσει ως θεραπεία σοκ για τους καλλιτέχνες και την καλλιτεχνική κοινότητα, και έδωσαν νέα οπτική γωνιά στην ίδια τη διαδικασία της  κινητικότητας των καλλιτεχνών και των ιδεών. Η καθημερινή πρακτική και ο παγκόσμιος καλλιτεχνικός διάλογος αναδιαμορφώνονται, τα φεστιβάλ, οι συνεργασίες και τα residencies δεν θα είναι ποτέ πια ίδια. Οι καλλιτέχνες παραμένουν σε συνεχή διαπραγμάτευση με την ανάγκη δημιουργίας και επιβίωσης. 

ΝΕΕΣ ΑΡΧΕΣ:

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Δουλειές  με βάση τη διαδικασία δημιουργίας:

Το Φεστιβάλ φέτος δε θα φιλοξενήσει απλώς τη δουλειά καλλιτεχνών (όταν αυτό καταστεί εφικτό, ευελπιστούμε τέλος Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου 2020), αλλά θα προβάλει τη διαδικασία δημιουργίας τους. Η διαδικασία αυτή μπορεί να πάρει 2-4 μήνες (Φθινόπωρο 2020), και θα προβληθεί διαδικτυακά. Καλλιτέχνες και ομάδες καλλιτεχνών θα παρουσιάζουν σε τακτική βάση τη δική τους διαδικασία δημιουργίας, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω ενός blog, podcast, βίντεο / καναλιού YouTube, οπτικού ημερολογίου, φωτογραφίας ή άλλων μέσων που πιστεύουν ότι θα επικοινωνούν καλύτερα αυτό που κάνουν.

Συνεργασίες:

Οι ομάδες μπορούν να είναι τοπικές (μονο-κοινοτικές ή δικοινοτικές), διεθνείς ή μικτές. Το Φεστιβάλ προσκαλεί συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών που φέρνουν νέες εμπειρίες και δεξιότητες, εργάζονται με διαφορετικούς τρόπους και χρησιμοποιούν διάφορες δεξιότητες. Καλωσορίζουμε τον πειραματισμό όσον αφορά τους ρόλους στη δημιουργική διαδικασία, τόσο στην προετοιμασία όσο και στην εκτέλεση, τη ροή μεταξύ online και offline, την ενασχόληση με το θέμα από διάφορες οπτικές γωνιές.

Πατήστε εδώ για την ανοιχτή πρόσκληση για Καλλιτέχνες 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Το Φεστιβάλ 2020 εγκαινιάζει ένα νέο μοντέλο συνεργασίας όσον αφορά τη διοργάνωση του φεστιβάλ. Εκτός από την ομάδα του Σπιτιού της Συνεργασίας, που είναι η ραχοκοκαλιά του Φεστιβάλ, αλλά και την Καλλιτεχνική Διευθύντρια, νέα δημιουργικά πρόσωπα από διάφορα υπόβαθρα φέρνουν μια διεπιστημονική ματιά στη διοργάνωση του Φεστιβάλ, υποστηρίζοντας την κοινοτική του βάση, προωθώντας την ιδέα της γυναικείας δημιουργικής επιχειρηματικότητας στο νησί. Έτσι, η Μαρία Βαρνακκίδου, η Nihal Soganci και η Ζωή Κακοτά εντάσσονται στην ομάδα ως Συντονίστριες και Τεχνική Διευθύντρια. 

Μπορείτε να βρείτε τις βιογραφίες τους εδώ.