Το βιβλίο αυτό περιέχει μια σειρά από στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής των νεαρών κατοίκων της Λευκωσίας. Τα στιγμιότυπα αυτά αποσκοπούν στο να πάρει ο αναγνώστης μια γεύση από τη ζωή τους, να πάρει μια άμεση, αυθόρμητη ιδέα των ταυτοτήτων τους, χωρίς φίλτρα και χωρίς διαμεσολάβητές. Αυτό είναι το καθήκον που αυτοί οι νέοι άνθρωποι με ενθουσιασμό έθεσαν ως στόχο να κάνουν: να εκθέσουν και να φανερώσουν ένα μέρος της ζωής τους που συνήθως εκδηλώνεται μόνο στους στενότερους φίλους και την οικογένειά τους. Οι συμμετέχοντες του έργου αυτού έρχονται τόσο από την ελληνοκυπριακή κοινότητα της Λευκωσίας, όσο και από την τουρκοκυπριακή, γεγονός που φαίνεται σχεδόν μάταιο να επισημανθεί. Μάταιο, επειδή ένας από τους σκοπούς αυτού του βιβλίου ήταν ακριβώς να αψηφήσουν την ανάγκη για τέτοιες προδιαγραφές.

 

Το 1971, σε ηλικία εβδομήντα επτά ετών, ο Eugenio Montale δημοσίευσε το Satura, ένα βιβλίο που ήταν καινοτόμο σε σχέση με τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές του. Μετά από χρόνια σιωπής, ήρθε πίσω με μια διαφορετική φωνή και μια διαφορετική γλώσσα προτείνοντας σήμερα ένα νέο, πιο άμεσο ιδίωμα, που απομυθοποιεί κατά κάποιον τρόπο το δικό του μέσο, την ​ποίηση. Αυτή η γλώσσα  χαρακτηρίζεται από μια ακραία ζωντάνια, που είναι σχεδόν, κατά καιρούς, επιθετική. 

Το αποτέλεσμα είναι ένα ευρύ, πλούσιο, τρελό, όμορφο μωσαϊκό πράγματων, χώρων και πρόσωπων, που αποτελείται από σπίτια, γειτονιές, δρόμους, καταστήματα, φυτά, ζώα, εκδρομές, πορτρέτα, selfies, αυτοκίνητα κ.ά.